Ik weet nog goed dat ik samen met mijn vriendinnetje op 4 jarige leeftijd een wormenhotel maakte. Samen visten we elke pauze wormen uit een putje en deden die in een grote bak met zand. Ons eerste dierenhotel. Het was onze trots. Tot dat op een of andere manier de bak om was gevallen en wij niet meer verder mochten met het redden van de wormen.
Van jongs af aan ben ik bezig met dieren. Met een kleine uitzondering van de spin. Maar goed daar werk ik nu aan…
Thuis hadden wij konijnen en goudvissen. Ik maakte een konijnenvilla en deed de vissen eens in de zoveel tijd in een andere bak. Zielig als ze heel hun leven in dezelfde bak zaten, dus mochten ze van mij op vakantie. En toen een vis half vastgevroren was in de vijver heb ik hem weken verzorgd in een aparte kom zodat hij weer kon herstellen. Hulp bieden en kijken naar mogelijkheden dat is wat ik toen onbewust deed. Ik vond dat normaal en vooral leuk!
En nu 30 jaar later doe ik het in een aantal opzichten nog steeds. Oké ik laat geen vissen meer uit en maak geen wormenhotels. Maar ondersteun graag daar waar het kan, ik kijk naar wat er mogelijk is en ga op onderzoek. Ik denk liever buiten de kaders dan in beperkingen en heb er vooral plezier in.
Tijdens de sessies met de paarden komen beperkende gedachtes bij klanten regelmatig voorbij. Wat als die er niet zouden zijn? Wat is er dan allemaal mogelijk? Ooit wel eens over nagedacht?
Wil je samen met mij en mijn paarden hiermee ook aan de slag? Of wil je meer weten? Je mag me altijd een berichtje sturen 